Член Савета Рэспублікі Нацыянальнага сходу, дырэктар пінскага ААТ «Парахонскае» Уладзімір Храленка два дзесяцігоддзі ўпэўнена трымае штурвал кіраўніка. Па вытворчасці ялавічыны (штогод рэалізуецца дзяржаве амаль 6500 тон) парахонскім жывёлаводам няма роўных у рэспубліцы. Таму цікава, што гэты славуты працаўнік сяла пасля заканчэння аграфака Белдзяржсельгасакадэміі пачынаў сваю працоўную біяграфію на Веткаўшчыне.
Пасля атрымання дыплома ў Уладзіміра Храленкі была магчымасць займацца навукай, але душа прагнула працы на зямлі. На размеркаванні, як выдатнік вучобы і актывіст, ён быў у ліку першых. Так ураджэнец расійскіх Клінцоў папаў на Гомельшчыну.
— Працоўную дзейнасць пачаў галоўным аграномам у веткаўскім калгасе імя Леніна. Потым перайшоў у спецыялізаваную гаспадарку па вырошчванні насення сельгаскультур. Памятаю, як вясной 1986 года, толькі завяршылі сяўбу збожжавых, грымнуў выбух на Чарнобыльскай атамнай станцыі. Радыеактыўная хмара накрыла Веткаўскі раён. Многія землі з-за высокай забруджанасці радыенуклідамі сталі непрыгоднымі для земляробства. Палову жыхароў гаспадаркі, дзе працаваў, перасялілі ў чыстыя рэгіёны рэспублікі. Жонку, сына і маленькую дачку адправіў да цешчы ў Пінск, а потым і сам да іх прыехаў, — успамінае веткаўскі перыяд свайго жыцця Уладзімір Фёдаравіч.
Прайшлі гады. За плённую працу Уладзімір Храленка адзначаны медалём «За працоўныя заслугі» і юбілейнай «100 гадоў органам дзяржаўнага кіравання сельскай гаспадаркай і харчаваннем Беларусі», ганаровымі граматамі Мінсельгасхарча і Брэсцкага аблвыканкама. Мужчына жыве па прынцыпе: узяўся за гуж — не кажы, што не дуж. Дасягае ў жыцці значных высотаў.
І хто ведае: каб не чарнобыльская бяда, можа, прасляўляў бы сёння Уладзімір Фёдаравіч Храленка наш Веткаўскі раён. Тое месца, што дало яму пуцёўку ў прафесійнае жыццё.